Dzień dobry,

chciałam dopytać o pochodzenie nazwy „orszeliny”, z łacińska nazywanej Clethra (jeśli jest ono w ogóle znane; w Słowniku warszawskim w miejscu, gdzie redaktorzy zwykle podają mniej czy bardziej domniemane pochodzenie wyrazu widnieje jedynie znak zapytania).

Szanowni Państwo,
jak powinno się odmieniać obcojęzyczne nazwy własne, w których występuje c, np. np.: benfica, celica (są to nazwy odmian roślin ozdobnych). Niektórzy piszą: benfici, celici, ale mnie się to wydaje dziwne i mówię benfiki itd.

W słowniku Doroszewskiego jest chebd, roślina, Sambucus ebulus. W słowniku ortograficznym PWN chebd. W encyklopedii PWN hebd. W Wikipedii hebd, tak samo w innych słownikach. Jaka jest prawidłowa pisownia tego wyrazu?

Droga Poradnio,
skąd wywodzi się zwrot żyć na kocią łapę? Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.
Mest

Dieselu czy dieslu? Dlaczego…?

Poproszono mnie o napisanie tekstu na temat doniczkowych roślin ozdobnych. Omawiałam w nim między innymi męczennicę błękitną, której łacińska („kursywowana”) nazwa brzmi Passiflora cærulea. Dla potoczystości tekstu i uniknięcia powtórzeń musiałam w pewnym miejscu użyć formy łacińskiej i napisałam kwiaty Passiflora cærulea. Redaktor poprawił ten fragment na kwiaty Passiflory cærulea. Czy miał rację? Czy tego typu dwuwyrazowe nazwy łacińskie roślin w ogóle powinny być odmieniane, a jeśli tak – to w jaki sposób (pierwszy wyraz, drugi, czy obydwa)?
Pozdrawiam serdecznie
Elżbieta